Ιατρικές Υπηρεσίες εξωτερικού (Τουρκία)

Πώς γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα;

Οι γιατροί χρησιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα διαγνωστικών διαδικασιών και εξετάσεων για τη διάγνωση του καρκίνου του πνεύμονα. Αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Απεικονιστικές εξετάσεις: Αυτή είναι η εξέταση, όπου μια μη φυσιολογική μάζα μπορεί να φανεί σε αξονικές τομογραφίες, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, PET και αξονική τομογραφία PET. Αυτές οι σαρώσεις παράγουν περισσότερες λεπτομέρειες και εντοπίζουν μικρότερες βλάβες.
• Κυτταρολογία πτυέλων: Εάν παράγετε φλέγματα όταν βήχετε, λαμβάνεται για μικροσκοπική εξέταση που μπορεί να καθορίσει εάν υπάρχουν καρκινικά κύτταρα στους πνεύμονες.

Ένα τεστ βιοψίας μπορεί να καθορίσει εάν τα καρκινικά κύτταρα είναι καρκινικά. Ένα δείγμα ιστού μπορεί να ληφθεί με:

• Βρογχοσκόπηση: Ενώ βρίσκεστε υπό καταστολή, ένα καθοδικος σωλήνας περνάει στο λαιμό σας και στους πνεύμονές σας, επιτρέποντας την πιο προσεκτική εξέταση των κυττάρων.
• Μεσοθωρακοσκόπηση: Σε αυτή την εξέταση, ο γιατρός κάνει μια τομή στη βάση του λαιμού. Τοποθετείται ένα όργανο φωτισμού και χρησιμοποιούνται χειρουργικά εργαλεία για τη λήψη δειγμάτων από λεμφαδένες. Συνήθως πραγματοποιείται σε νοσοκομείο υπό γενική αναισθησία.
• Βελόνα: Χρησιμοποιώντας απεικονιστικές εξετάσεις ως οδηγό, μια βελόνα εισάγεται μέσω του θωρακικού τοιχώματος και στον ύποπτο πνευμονικό ιστό. Μια βιοψία με βελόνα μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο των λεμφαδένων.

Θεραπεία καρκίνου του πνεύμονα:

Εάν διαγνωστεί καρκίνος του πνεύμονα, γίνονται άλλες εξετάσεις για να διαπιστωθεί πόσο έχει εξαπλωθεί στους πνεύμονες, στους λεμφαδένες και στο υπόλοιπο σώμα. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται σταδιοποίηση. Ο τύπος και το στάδιο του καρκίνου του πνεύμονα λέει στους γιατρούς τι είδους θεραπεία χρειάζεστε. Ο καρκίνος του πνεύμονα αντιμετωπίζεται με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου του πνεύμονα και το πόσο έχει εξαπλωθεί. Τα άτομα με μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα μπορούν να αντιμετωπιστούν με χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία ή συνδυασμό αυτών των θεραπειών. Τα άτομα με μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα συνήθως αντιμετωπίζονται με ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία.

• Η στοχευμένη θεραπεία είναι μια θεραπεία που στοχεύει τα συγκεκριμένα γονίδια, τις πρωτεΐνες ή το περιβάλλον των ιστών του καρκίνου που συμβάλλει στην ανάπτυξη και την επιβίωση του καρκίνου. Αυτός ο τύπος θεραπείας εμποδίζει την ανάπτυξη και εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων ενώ περιορίζει τη βλάβη στα φυσιολογικά κύτταρα. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι δεν έχουν όλοι οι όγκοι τους ίδιους στόχους. Για να βρει την πιο αποτελεσματική θεραπεία, ο γιατρός σας μπορεί να εκτελέσει εξετάσεις για να εντοπίσει τα γονίδια, τις πρωτεΐνες και άλλους παράγοντες στον όγκο σας. Για ορισμένους καρκίνους του πνεύμονα, οι μη φυσιολογικές πρωτεΐνες βρίσκονται σε ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες στα καρκινικά κύτταρα. Οι δοκιμές για την εύρεση αυτών των πρωτεϊνών μπορούν να βοηθήσουν τους γιατρούς να ταιριάζουν καλύτερα κάθε ασθενή με την πιο αποτελεσματική θεραπεία όποτε είναι δυνατόν. Επιπλέον, πολλές ερευνητικές μελέτες πραγματοποιούνται τώρα για να μάθουμε περισσότερα σχετικά με συγκεκριμένους μοριακούς στόχους και νέες θεραπείες που απευθύνονται σε αυτούς. Μάθετε περισσότερα για τις στοχευμένες θεραπείες.
• Ακτινοθεραπεία για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα
  Η ακτινοθεραπεία είναι η χρήση ακτίνων Χ υψηλής ενέργειας ή άλλων σωματιδίων για τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων του πνεύμονα. Εάν χρειάζεστε ακτινοθεραπεία, θα σας ζητηθεί να δείτε έναν ειδικό που ονομάζεται ογκολόγος ακτινοβολίας, έναν γιατρό που ειδικεύεται στη χορήγηση ακτινοθεραπείας για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα. Ο πιο κοινός τύπος ακτινοθεραπείας ονομάζεται ακτινοθεραπεία εξωτερικής δέσμης, η οποία είναι ακτινοβολία που χορηγείται από ένα μηχάνημα έξω από το σώμα. Όταν η ακτινοθεραπεία χορηγείται με εμφυτεύματα, ονομάζεται εσωτερική ακτινοθεραπεία ή Brachy Therapy. Ένα σχήμα ακτινοθεραπείας (πρόγραμμα) συνήθως αποτελείται από έναν συγκεκριμένο αριθμό θεραπειών που χορηγούνται σε μια καθορισμένη χρονική περίοδο.
• Η χημειοθεραπεία είναι η χρήση φαρμάκων για τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων, συνήθως σταματώντας την ικανότητα των καρκινικών κυττάρων να αναπτύσσονται και να διαιρούνται. Η συστηματική χημειοθεραπεία παρέχεται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος για να φτάσει στα καρκινικά κύτταρα σε όλο το σώμα. Η χημειοθεραπεία χορηγείται από ιατρό ογκολόγο, γιατρό που ειδικεύεται στη θεραπεία του καρκίνου με φαρμακευτική αγωγή. Η περισσότερη χημειοθεραπεία που χρησιμοποιείται για τον καρκίνο του πνεύμονα ενίεται σε μια φλέβα (ονομάζεται ενδοφλέβια ή IV ένεση). Ένα σχήμα χημειοθεραπείας συνήθως αποτελείται από έναν συγκεκριμένο αριθμό κύκλων που δίνονται σε μια καθορισμένη χρονική περίοδο. Ένας ασθενής μπορεί να λάβει ένα φάρμακο κάθε φορά ή συνδυασμούς διαφορετικών φαρμάκων ταυτόχρονα.

Ανοσοθεραπεία για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα-

Σήμερα, οι ερευνητές βρίσκουν όλο και περισσότερους τρόπους για τη θεραπεία ατόμων που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του πνεύμονα. Μια τέτοια νέα προσέγγιση για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα είναι η ανοσοθεραπεία που δίνει ελπίδα. Γνωστή και ως Βιολογική Θεραπεία, η Ανοσοθεραπεία χρησιμοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος για να εντοπίσει, να επιτεθεί και να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα στους πνεύμονες. Από τους δύο τύπους καρκίνου του πνεύμονα – τον μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (SCLC) και τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (NSCLC), η ανοσοθεραπεία έχει δείξει καλύτερα αποτελέσματα στον τελευταίο τύπο. Αυτό το είδος θεραπείας χορηγείται κυρίως σε ασθενείς που έχουν φτάσει στο προχωρημένο στάδιο του καρκίνου.

Πλεονεκτήματα της Ανοσοθεραπείας: –

• Η ανοσοθεραπεία τίθεται σε δράση όταν ο καρκίνος του πνεύμονα σταματά να ανταποκρίνεται σε άλλους τύπους θεραπειών.
• Μερικές φορές, χορηγείται και μαζί με άλλες θεραπείες για τη βελτίωση του ασθενούς.
• Οι παρενέργειες είναι συγκριτικά λιγότερες.
• Με τη χρήση της Ανοσοθεραπείας, το ανοσοποιητικό σύστημα μαθαίνει να παλεύει με τα καρκινικά κύτταρα. Ως εκ τούτου, ο καρκίνος είναι λιγότερο πιθανό να επιστρέψει.

Θεραπεία

Τα θεραπευτικά εμβόλια, η θεραπεία με υιοθέτηση Τ-λεμφοκυττάρων και οι αναστολείς σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού είναι οι τύποι Ανοσοθεραπειών για τη θεραπεία του καρκίνου του πνεύμονα.

Θεραπευτικά εμβόλια – Τα εμβόλια στοχεύουν τα αντιγόνα που βρίσκονται στον καρκίνο του πνεύμονα όπως το MAGE-3 και το NY-SEO-1. Τα αντιγόνα είναι τα χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων στα οποία δρουν τα θεραπευτικά εμβόλια. Έχουν επίσης ανακαλυφθεί και άλλα εμβόλια που βρίσκονται ακόμη στο στάδιο των δοκιμών και δοκιμών.

Θεραπεία υιοθέτησης κυττάρων Τ – Αυτή η θεραπεία αφαιρεί τα Τ κύτταρα από το σώμα του ασθενούς και αναπρογραμματίζονται έτσι ώστε να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα όταν τοποθετούνται ξανά μέσα στο σώμα.

Αναστολείς Ανοσολογικού Σημείου Ελέγχου – Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μεταφέρει μόρια που αποτρέπουν την επίθεση σε φυσιολογικά κύτταρα και ιστούς. Ωστόσο, αυτά τα μόρια χρησιμοποιούνται ως σημείο ελέγχου τόσο από φυσιολογικά κύτταρα όσο και από ιστούς και από καρκινικά κύτταρα. Δημιουργεί πρόβλημα καθώς ένα σημείο ελέγχου δεν θα μπορεί να ανιχνεύσει καρκινικά κύτταρα στο ανοσοποιητικό σύστημα. Ο κύριος ρόλος των αναστολέων σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού είναι ακριβώς να σταματήσουν αυτά τα καρκινικά κύτταρα από τη χρήση των σημείων ελέγχου. Τότε γίνεται σαφές για το ανοσοποιητικό σύστημα να ανιχνεύσει τα καρκινικά κύτταρα και να τα καταστρέψει. Ορισμένα φάρμακα χρησιμοποιούνται ως αναστολείς του ανοσοποιητικού σημείου ελέγχου σε αυτόν τον τύπο Ανοσοθεραπείας.

Τι είναι ο καρκίνος του μαστού;

Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ομάδα καρκινικών κυττάρων (κακοήθης όγκος) που ξεκινά από τα κύτταρα του μαστού και εισβάλλει στους περιβάλλοντες ιστούς ή εξαπλώνεται (μεταστάσεις) σε άλλες περιοχές του σώματος. Όπως σε όλες τις μορφές καρκίνου, ο καρκίνος του μαστού αποτελείται από μη φυσιολογικά κύτταρα που έχουν αναπτυχθεί ανεξέλεγκτα. Αυτά τα κύτταρα μπορεί επίσης να ταξιδέψουν σε μέρη στο σώμα σας όπου κανονικά δεν βρίσκονται. Όταν συμβεί αυτό, ο καρκίνος ονομάζεται μεταστατικός.

Ο καρκίνος του μαστού ξεκινά συνήθως σε μια μικρή, περιορισμένη περιοχή στους αδένες, οι οποίοι παράγουν γάλα (λοβιακό καρκίνωμα) ή στους πόρους (πόρων καρκίνωμα), που το μεταφέρουν στη θηλή. Μπορεί να μεγαλώσει στο στήθος και να εξαπλωθεί μέσω καναλιών σε κοντινούς λεμφαδένες ή μέσω της κυκλοφορίας του αίματός σας σε άλλα όργανα. Ο καρκίνος μπορεί να αναπτυχθεί και να εισβάλει στους ιστούς γύρω από το στήθος, όπως το δέρμα ή το θωρακικό τοίχωμα. Διαφορετικοί τύποι καρκίνου του μαστού αναπτύσσονται και εξαπλώνονται με διαφορετικούς ρυθμούς — ορισμένοι χρειάζονται χρόνια για να εξαπλωθούν πέρα από το στήθος, ενώ άλλοι αναπτύσσονται και εξαπλώνονται γρήγορα.

Πώς γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του μαστού;

• Εάν διαπιστωθεί ότι ο καρκίνος είναι εντοπισμένος, η ασθενής θα χρειαστεί να υποβληθεί σε μαστεκτομή και στη συνέχεια χειρουργική επέμβαση αποκατάστασης του μαστού. Εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη και όργανα του σώματος (μεταστάσεις), τότε θα χρειαστεί χημειοθεραπεία.
• Εάν ο καρκίνος είναι θετικός στους ορμονικούς υποδοχείς, συνήθως χρησιμοποιείται ορμονοθεραπεία.
• Η ακτινοθεραπεία συνήθως χορηγείται μετά την επέμβαση για να μειωθεί η πιθανότητα επανεμφάνισης του καρκίνου στο μαστό.
• Η χημειοθεραπεία μπορεί να χορηγηθεί πριν ή μετά την επέμβαση. Περιλαμβάνει τη χρήση αντικαρκινικών (κυτταροτοξικών) φαρμάκων για τη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων.
• Ποιες είναι οι καλύτερες θεραπείες για τον καρκίνο του μαστού;
• Ο καρκίνος του μαστού είναι μια ομάδα καρκινικών κυττάρων (Κακοήθης Όγκος) που ξεκινά από τα κύτταρα του μαστού και εισβάλλει στους περιβάλλοντες ιστούς ή εξαπλώνεται (μεταστάσεις) σε άλλες περιοχές του σώματος.

Ο καρκίνος του μαστού είναι μια πολύπλοκη συλλογή πολλών διαφορετικών υποτύπων και δεν υπάρχει θεραπεία που να ταιριάζει σε όλους.

Η ταξινόμηση βοηθά στον καθορισμό του σωστού σχεδίου θεραπείας. Η ταξινόμηση γίνεται με τη διαπίστωση της σταδιοποίησης της νόσου και της εξάπλωσης (μετάσταση).

Η τελική γραμμή θεραπείας μπορεί να αποφασιστεί μετά το αποτέλεσμα των ερευνών και την προσωπική εξέταση του ασθενούς.

Η θεραπεία βασίζεται σε μια προσωρινή διάγνωση

• Στάδιο 1: Εάν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος και σε πρώιμα στάδια, ο ασθενής θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
• Στάδιο 2: Εάν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος και ο ασθενής σε προχωρημένο στάδιο θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση γνωστή ως Μαστεκτομή με Διατήρηση Μαστού και Ακτινοθεραπεία.
• Στάδιο 3: Εάν ο καρκίνος έχει μεταστάσεις (εξάπλωση στα μέρη του σώματος και στα όργανά του) τότε ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί Χειρουργική επέμβαση ή Ακτινοβολία ακολουθούμενη από Χημειοθεραπεία.
• Στάδιο 4: Εάν ο καρκίνος έχει πολλαπλές μεταστάσεις και είναι σε όψιμο στάδιο, τότε ο ασθενής χρειάζεται Χημειοθεραπεία.

Η χειρουργική επέμβαση είναι η κύρια θεραπεία για τους καρκίνους του μαστού σταδίου 1 και 2.

Χειρουργική μαστεκτομής:

• Χειρουργική συντήρησης μαστού:
• Ακτινοθεραπεία
• Χημειοθεραπεία
• Ορμονική θεραπεία:
• Χειρουργική τεταρτοτεκτομής για τον καρκίνο του μαστού
• Χειρουργική Ογκεκτομή για Καρκίνο του Μαστού

Ποιες είναι οι διάφορες επιλογές θεραπείας του προστάτη;

Οι θεραπείες για τον καρκίνο του προστάτη θα εξαρτηθούν από διάφορους παράγοντες, όπως ο τύπος και το στάδιο του καρκίνου, η ευαισθησία του ατόμου στις ορμόνες, η ηλικία, η συνολική υγεία και οι προτιμήσεις του ατόμου.

Εάν η βιοψία καταλήξει σε καλοήθη, τότε ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί Διουρηθρική Εκτομή Προστάτη-TURP και εάν τα αποτελέσματα της βιοψίας είναι κακοήθη τότε ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί Ριζική Προστατεκτομή.

Τι είναι η θεραπεία TURP για τον καρκίνο του προστάτη;

Η διουρηθρική εκτομή του προστάτη (TURP) είναι μια χειρουργική επέμβαση που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη και των προβλημάτων του ουροποιητικού που οφείλονται σε διόγκωση του προστάτη. Αυτός ο τύπος χειρουργικής επέμβασης θεωρείται γενικά μια επιλογή για άνδρες με καρκίνο του προστάτη πρώιμου σταδίου και επίσης για μέτρια έως σοβαρά προβλήματα ουροποιητικού που δεν έχουν ανταποκριθεί στη φαρμακευτική αγωγή. Παραδοσιακά, το TURP θεωρείται η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τον διευρυμένο προστάτη και τον καρκίνο του προστάτη. Το TURP βοηθά επίσης στη μείωση των ακόλουθων «συμπτωμάτων» που σχετίζονται με τα ούρα που προκαλούνται από την Καλοήθη Υπερπλασία του Προστάτη (ΚΥΠ):

• Συχνότητα στην ούρηση (ιδιαίτερα τη νύχτα) ή δυσκολία στην έναρξη της ούρησης.
• Διακοπή και επανέναρξη κατά την ούρηση
• Η αίσθηση ότι δεν μπορείτε να αδειάσετε εντελώς την ουροδόχο κύστη σας
• Λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος

Αυτή η χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να γίνει για τη θεραπεία ή την πρόληψη επιπλοκών λόγω παρεμπόδισης της ροής των ούρων όπως:

• Επαναλαμβανόμενες ουρολοιμώξεις
• Βλάβη είτε στα νεφρά είτε στην ουροδόχο κύστη
• Αδυναμία ελέγχου της ούρησης ή αδυναμία ούρησης καθόλου
• Πέτρες ουροδόχου κύστης
• Η παρουσία αίματος στα ούρα σας

Η CABG πραγματοποιείται σε άτομο που πάσχει από Στεφανιαία Νόσο η οποία εμφανίζεται λόγω της σκλήρυνσης των αρτηριών που παρέχουν αίμα στον καρδιακό μυ. Η χειρουργική επέμβαση παράκαμψης στεφανιαίας αρτηρίας (CABG) αποκαθιστά την επαρκή ροή αίματος για την παροχή οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών στον καρδιακό μυ. Άλλα ονόματα του CABG είναι χειρουργική παράκαμψης, χειρουργική επέμβαση παράκαμψης στεφανιαίας αρτηρίας και χειρουργική επέμβαση παράκαμψης καρδιάς.

Διαγνωστική εξέταση για στεφανιαία νόσο:

Πριν προχωρήσετε στη χειρουργική επέμβαση CABG: ο γιατρός θα κάνει μια φυσική ή κλινική εξέταση για να ελέγξει την ατομική κατάσταση υγείας. Γίνονται εξετάσεις για να διαπιστωθεί ποιες αρτηρίες είναι φραγμένες ή πόσο έχουν φράξει. Οι διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• ΗΚΓ: Το ηλεκτροκαρδιογράφημα είναι μια εξέταση για την ανίχνευση και την καταγραφή της ηλεκτρικής δραστηριότητας της καρδιάς και τον εντοπισμό του καρδιακού προβλήματος.
• Stress Test: Βασικά τεστ άσκησης για να δουλέψει σκληρά η καρδιά.
• Ηχοκαρδιογραφία: χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα για να δημιουργήσει μια κινούμενη εικόνα της καρδιάς.
• Στεφανιογραφία: χρησιμοποιεί βαφές και ακτινογραφίες για να δείξει την εσωτερική όψη των αρτηριών.

Διαδικασία Χειρουργικής CABG:

• 1ο βήμα: Ο γιατρός θα ράψει το στέρνο μαζί με μικρά σύρματα, δηλαδή αυτά που χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση ενός σπασμένου οστού.
• 2ο βήμα: Ο γιατρός θα εισάγει σωλήνες στο στήθος για να στραγγίσει το αίμα και άλλα υγρά γύρω από την καρδιά.
• 3ο βήμα: Ο γιατρός θα ράψει ξανά το δέρμα πάνω από το στέρνο.
• 4ο βήμα: Ο γιατρός θα βάλει ένα σωλήνα μέσω του στόματος ή της μύτης στο στομάχι σας για να στραγγίσει τα υγρά του στομάχου.
• 5ο βήμα: Στο τελευταίο βήμα ο γιατρός θα εφαρμόσει έναν αποστειρωμένο επίδεσμο ή επίδεσμο.

Γενικά, η επέμβαση στη σπονδυλική στήλη μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

• Ανοιχτή χειρουργική επέμβαση – Στην ανοιχτή χειρουργική πλάτης, γνωστή και ως παραδοσιακή χειρουργική πλάτης, η περιοχή που χειρουργείται ανοίγει με μια μεγάλη τομή (συνήθως 5 έως 6 ίντσες) μέσω των μυών και των μαλακών ιστών για να επιτρέψει στον χειρουργό να δει και να έχει πρόσβαση στο προσβεβλημένο τμήμα του η σπονδυλική στήλη. Στη συνέχεια, ο χειρουργός αφαιρεί οποιαδήποτε οστική ύλη ή ιστό που προκαλεί πίεση στα νεύρα ή στο νωτιαίο μυελό. Ανάλογα με την ποσότητα του οστού που αφαιρέθηκε, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση σταθεροποίησης χρησιμοποιώντας οστικά μοσχεύματα ή εμφυτεύματα για την αποκατάσταση της δομικής ακεραιότητας της σπονδυλικής στήλης.
• Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική – Στην Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική της Σπονδυλικής Στήλης που ονομάζεται επίσης λιγότερο επεμβατική χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, οι γιατροί χρησιμοποιούν εξειδικευμένα εργαλεία για να έχουν πρόσβαση στη σπονδυλική στήλη μέσω μικρών τομών. Ο στόχος αυτού του τύπου χειρουργικής επέμβασης είναι λιγότερος τραυματισμός στους μύες και σε άλλες φυσιολογικές δομές στη σπονδυλική στήλη, βοηθώντας τον χειρουργό να δει μόνο πού υπάρχει το πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη.

Κοινές διαδικασίες χειρουργικής σπονδυλικής στήλης:

• Σπονδυλική σύντηξη – Αυτή είναι η πιο κοινή επέμβαση για τον πόνο στην πλάτη. Εδώ τα οστά της σπονδυλικής στήλης που ονομάζονται επίσης σπόνδυλοι ενώνονται μεταξύ τους περιορίζοντας την κίνηση μεταξύ των οστών της σπονδυλικής στήλης και περιορίζοντας το τέντωμα των νεύρων. Τα οστικά μοσχεύματα τοποθετούνται γενικά γύρω από τη σπονδυλική στήλη κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Στη συνέχεια, το σώμα θεραπεύει τα μοσχεύματα για αρκετούς μήνες, παρόμοια με την επούλωση ενός κατάγματος που ενώνει, ή «συγκολλάει» τους σπονδύλους μεταξύ τους.
• Λαμινεκτομή – Αυτή η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει την απελευθέρωση του χώρου του σπονδυλικού σωλήνα αφαιρώντας ένα τμήμα του ελάσματος. Αυτό οδηγεί σε αποκάλυψη της στέγης του καναλιού και μπορεί να οδηγήσει σε αξιοσημείωτη διεύρυνση του διαθέσιμου χώρου για τα νεύρα και το νωτιαίο μυελό. Αυτή η διαδικασία εκτελείται πιο συχνά όταν ο σπονδυλικός σωλήνας στενεύει ή τα νεύρα συμπιέζονται.
• Διανοτομή – Αυτή η επέμβαση βοηθά στη διεύρυνση του ανοίγματος της πλάτης όπου οι ρίζες των νεύρων εγκαταλείπουν τον σπονδυλικό σωλήνα. Η διανοτομή αφαιρεί την πίεση ενός νεύρου στη σπονδυλική στήλη, επιτρέποντας στη σπονδυλική στήλη να κινείται πιο εύκολα.
• Δισκεκτομή – Στη δισκεκτομή, ο χειρουργός αφαιρεί ολόκληρο ή μέρος του διογκωμένου ή ολισθηρού δίσκου, διαχωρίζοντας τους σπονδύλους.

Η δισκεκτομή μπορεί να γίνει μέσω μιας μεγάλης τομής ή μέσω μιας μικρότερης τομής χρησιμοποιώντας εργαλεία έξω από το σώμα. Μια δισκεκτομή μπορεί να είναι μέρος μιας ευρύτερης χειρουργικής επέμβασης που περιλαμβάνει λαμινεκτομή, τρηματοτομή ή σπονδυλοδεσία.

• Αντικατάσταση δίσκου – Σε αυτή τη διαδικασία ο χειρουργός αφαιρεί έναν κατεστραμμένο δίσκο της σπονδυλικής στήλης και εισάγει έναν τεχνητό δίσκο μεταξύ των σπονδύλων. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει τη συνεχή κίνηση της σπονδυλικής στήλης

Αλλά ποια διαδικασία ισχύει για τον ασθενή μπορεί να αποφασιστεί μόνο αφού δούμε τις αναφορές και την κατάσταση του ασθενούς. Ένας καλός γιατρός νευρο-σπονδυλικής στήλης εξασφαλίζει μια καλή χειρουργική επέμβαση και μια υπέροχη μετεγχειρητική ανάρρωση.

Η νευρολογία είναι ο κλάδος της ιατρικής που ασχολείται με διαταραχές του εγκεφάλου και διαταραχές του νευρικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, των αιμοφόρων αγγείων, των μυών και των νεύρων.

Η ποικιλία των νευρολογικών προβλημάτων περιλαμβάνει:

• Όγκοι εγκεφάλου
• Εγκεφαλική αιμορραγία
• Αρτηριοφλεβικές δυσπλασίες
• Εγκεφαλικό επεισόδιο
• Νευρο-Λοιμώξεις
• Επιληψία
• Νόσος Αλτσχάιμερ και άλλες άνοιες,
• Πολλαπλή σκλήρυνση
• Εγκεφαλικό τραύμα
• Νόσος Πάρκινσον
• Συγγενείς ασθένειες όπως ο αυτισμός και η εγκεφαλική παράλυση
• Διαταραχές του Νευρικού Συστήματος που προκαλούνται από τραύμα
• Ημικρανία και άλλες διαταραχές πονοκεφάλου,
• Νευρολογικά ελλείμματα όπως η κατάθλιψη και άλλες διαταραχές προκαλούνται από υποσιτισμό και θέματα τρόπου ζωής.

θεραπείες και χειρουργικές επεμβάσεις-

Κρανιοτομή – Η κρανιοτομή είναι η χειρουργική αφαίρεση μέρους του οστού από το κρανίο για να εκτεθεί ο εγκέφαλος. Χρησιμοποιούνται εξειδικευμένα εργαλεία για την αφαίρεση του τμήματος του οστού που ονομάζεται πτερύγιο οστού. Το οστικό πτερύγιο αφαιρείται προσωρινά και στη συνέχεια αντικαθίσταται μετά την επέμβαση στον εγκέφαλο. Ο πρωταρχικός στόχος της χειρουργικής επέμβασης όγκου εγκεφάλου είναι συνήθως η αφαίρεση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του όγκου χωρίς τραυματισμό στον περιβάλλοντα εγκέφαλο.
Εμβολισμός σπείρας υποβοηθούμενο από stent – Είναι μια ιατρική τεχνική για τη θεραπεία των ανευρυσμάτων του εγκεφάλου. Είναι μια τεχνική που τοποθετεί ένα stent στο σημείο του ανευρύσματος και εισάγει ένα πηνίο στο διογκωμένο αιμοφόρο αγγείο. Το πηνίο σχηματίζει έναν θρόμβο που αντιμετωπίζει το ανεύρυσμα.

Trans Ρινική Trans Sphenoidal Endoscopic Surgery – Αυτή η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει τη χρήση ενός ενδοσκοπίου, ενός λεπτού σωλήνα οπτικών ινών με έναν μικροσκοπικό φακό κάμερας στο άκρο που επιτρέπει στον χειρουργό να βλέπει καλά μέσα από μια μικρή τομή που γίνεται στο πίσω μέρος της μύτης διάφραγμα. Ο χειρουργός περνάει εργαλεία μέσω των φυσιολογικών ρινικών διόδων και ανοίγει τον σφηνοειδές κόλπο για να φτάσει στην υπόφυση και να αφαιρέσει τον όγκο. Η χρήση αυτής της τεχνικής περιορίζεται από τη θέση του όγκου και το σχήμα του σφηνοειδούς κόλπου.

Θεραπεία εμβολισμού του AVM – Αυτή είναι επίσης γνωστή ως Εμβολοθεραπεία ή Ενδαγγειακή θεραπεία. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την έγχυση κόλλας ή άλλου μη αντιδραστικού υγρού συγκολλητικού υλικού στο AVM για να το μπλοκάρει. Για το σκοπό αυτό, ένας μικρός καθετήρας περνά μέσα από ένα βουβωνικό αγγείο μέχρι τα πάνω στα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν το AVM. Η κόλλα σκληραίνει γρήγορα καθώς εγχέεται στο AVM. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ροή του αίματος μέσω του AVM εμποδίζεται. Όταν δεν υπάρχει πλέον αίμα που διέρχεται από ένα AVM, δεν υπάρχει περαιτέρω κίνδυνος αιμορραγίας. Για το μεγαλύτερο μέγεθος, ο εμβολισμός AVM γίνεται συχνά σταδιακά, έτσι ώστε κάθε φορά να αποκλείεται ένα τμήμα του AVM.
Χειρουργική TNTS: Αυτή η ενδοσκοπική επέμβαση πραγματοποιείται μέσω της μύτης για την αφαίρεση όγκων από την υπόφυση και τη βάση του κρανίου. Σε αυτήν την ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση, ο χειρουργός εργάζεται μέσα από τα ρουθούνια με μια μικροσκοπική κάμερα ενδοσκοπίου και φως για να αφαιρέσει όγκους με μακριά όργανα. Transsphenoidal κυριολεκτικά σημαίνει “μέσω του σφηνοειδούς κόλπου”. Είναι μια χειρουργική επέμβαση που πραγματοποιείται μέσω της μύτης και του σφηνοειδούς κόλπου για την αφαίρεση όγκων της υπόφυσης. Η διασφηνοειδής χειρουργική μπορεί να πραγματοποιηθεί με ενδοσκόπιο, μικροσκόπιο ή και τα δύο. Είναι συχνά μια ομαδική προσπάθεια μεταξύ νευροχειρουργών και αυτιού, μύτης και λαιμού (ΩΡΛ).

Εκτομή όγκου εγκεφάλου – Είναι η χειρουργική αφαίρεση μέρους του οστού από το κρανίο για να αποκαλυφθεί ο εγκέφαλος. Χρησιμοποιούνται εξειδικευμένα εργαλεία για την αφαίρεση του τμήματος του οστού που ονομάζεται πτερύγιο οστού. Το οστικό πτερύγιο αφαιρείται προσωρινά και στη συνέχεια αντικαθίσταται μετά την επέμβαση στον εγκέφαλο. Ο πρωταρχικός στόχος της χειρουργικής επέμβασης όγκου εγκεφάλου είναι συνήθως η αφαίρεση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του όγκου χωρίς τραυματισμό στον περιβάλλοντα εγκέφαλο.
Η θεραπεία CyberKnife Radiosurgery: είναι ένα ρομποτικό σύστημα ακτινοχειρουργικής χωρίς πλαίσιο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καλοήθων όγκων, κακοήθων όγκων και άλλων ιατρικών καταστάσεων.

V.P. Διαστολή – Ο υδροκέφαλος μπορεί να αντιμετωπιστεί με Προγραμματιζόμενη Κοιλιοπεριτοναϊκή (VP) Shunt ή Οσφυϊκή Οσφυοπεριτοναϊκή Παροχή για την αποστράγγιση της περίσσειας Εγκεφαλονωτιαίου Υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα που θα απελευθερώσει την ενδοκρανιακή πίεση. Η ιδιοπαθής ενδοκρανιακή υπέρταση (ΙΙΗ) είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση (πίεση γύρω από τον εγκέφαλο) χωρίς ανιχνεύσιμη αιτία. Τα κύρια συμπτώματα είναι πονοκέφαλος, προβλήματα όρασης, βούισμα στα αυτιά με τον καρδιακό παλμό και πόνος στον ώμο. Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν απώλεια όρασης. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια ενός VP shunt.

Νευροαποκατάσταση – Είναι μια περίπλοκη ιατρική διαδικασία που στοχεύει να βοηθήσει στην ανάρρωση από τραυματισμό του νευρικού συστήματος και να ελαχιστοποιήσει ή/και να αντισταθμίσει τυχόν λειτουργικές αλλοιώσεις που προκύπτουν από αυτόν. Η νευροαποκατάσταση βοηθά τον ασθενή να ανακάμψει, να μεγιστοποιήσει τις λειτουργικές και γνωστικές του ικανότητες και να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει τους προσωπικούς του στόχους. Σε περίπτωση σοβαρής αναπηρίας, όπως που προκαλείται από σοβαρό τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης ή εγκεφαλική βλάβη, οι ικανότητες, ο τρόπος ζωής και τα σχέδια του ασθενούς και των οικογενειών τους καταρρέουν ξαφνικά. Για να αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, το άτομο και η οικογένειά του πρέπει να δημιουργήσουν και να διαπραγματευτούν έναν «νέο τρόπο ζωής», τόσο με το αλλαγμένο σώμα όσο και ως αλλαγμένο άτομο στην ευρύτερη κοινότητά τους. Έτσι, η νευροαποκατάσταση λειτουργεί με τις δεξιότητες και τις στάσεις των ατόμων με αναπηρία και της οικογένειας και των φίλων τους. Προωθεί τις δεξιότητές τους να εργάζονται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο ανεξαρτησίας για αυτούς. Τους ενθαρρύνει επίσης να ξαναχτίσουν την αυτοεκτίμηση και τη θετική διάθεση. Έτσι, μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και να ενδυναμωθούν για επιτυχημένη και αφοσιωμένη κοινοτική επανένταξη.

Οπτική νευρομυελίτιδα – Αντιμετωπίζεται NMO που περιλαμβάνει μια ποικιλία ανοσοτροποποιητικών (φάρμακα που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της ΣΚΠ) ή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. αυτά τα φάρμακα μπορούν να λειτουργήσουν με διάφορους τρόπους. Μπορούν να συνδεθούν με τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και να εμποδίσουν την ικανότητά τους να λειτουργούν, να τα εμποδίσουν να πολλαπλασιαστούν, να τα εξαντλήσουν ή να τα διεγείρουν να λειτουργήσουν με τροποποιημένο τρόπο. Ο στόχος είναι να αποτραπεί η αυξημένη ανοσολογική απόκριση που είναι υπεύθυνη για την καταστροφή του σώματος και διαφορετικά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα λειτουργούν με διαφορετικούς τρόπους.

Βαθιά χειρουργική διέγερσης εγκεφάλου – Πρόκειται για μια επεμβατική νευροχειρουργική διαδικασία που περιλαμβάνει την εμφύτευση μιας ιατρικής συσκευής που ονομάζεται προγραμματιζόμενος νευροδιεγέρτης, ο οποίος μερικές φορές αναφέρεται ως «βηματοδότης εγκεφάλου), ο οποίος στέλνει ηλεκτρικά ερεθίσματα σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου για τη θεραπεία της κίνησης και νευροψυχιατρικές διαταραχές. Το DBS αλλάζει άμεσα την εγκεφαλική δραστηριότητα με ελεγχόμενο τρόπο. Αγιουρβεδική Θεραπεία για Εγκεφαλική Παράλυση – Προσφέρεται σε ασθενείς με Εγκεφαλική Παράλυση. Καθώς η σύγχρονη Ιατρική δεν προσφέρει πολλές ελπίδες σε τέτοιους ασθενείς, η Αγιουρβέδα έρχεται να σώσει τέτοια παιδιά.

Θεραπεία Αγιουρβέδα για τον Αυτισμό – Αυτή η θεραπεία προσφέρεται σε παιδιά που γεννιούνται με αυτισμό. Η σύγχρονη ιατρική δεν έχει ακόμη αναπτύξει μια θεραπεία για μια τέτοια ασθένεια. Η Αγιουρβέδα προσφέρει πολλή ελπίδα σε αυτά τα παιδιά.

Τι είναι η ραγοειδίτιδα;

Η ραγοειδίτιδα συνήθως σχετίζεται με μια ποικιλία περιστάσεων, οι οποίες οδηγούν τη μεσαία στιβάδα του ματιού, τον ραγοειδές χιτώνα και τους παρακείμενους ιστούς σε φλεγμονή. Ο ραγοειδές χιτώνας παρέχει αίμα στον αμφιβληστροειδή. Ο αμφιβληστροειδής είναι εκείνο το τμήμα του ματιού που εστιάζει και κατευθύνει τις εικόνες στον εγκέφαλο. Είναι φωτοευαίσθητο. Είναι συνήθως κόκκινο λόγω της παροχής αίματος ραγοειδούς.

Ποια είναι τα συμπτώματα που οδηγούν στη σύσταση του γιατρού – Ραγοειδίτιδα;

• Πόνος στα μάτια
• Ευαισθησία στο φως
• Θολή όραση
• Σοβαρή ερυθρότητα στο μάτι
• Αξιολογήσεις για ραγοειδίτιδα
• Εξετάσεις αίματος
• Αγγειογραφία
• Βυθοσκοπική εξέταση
• Οφθαλμική Πίεση

Θεραπεία για ραγοειδίτιδα

Η θεραπεία της ραγοειδίτιδας στοχεύει στη μείωση του πόνου και της φλεγμονής, στην πρόληψη της βλάβης στο μάτι και στην αποκατάσταση τυχόν απώλειας όρασης. Η θεραπεία της οπίσθιας ραγοειδίτιδας βασίζεται σε εμφυτεύματα κορτικοστεροειδών. Τα φάρμακα απελευθερώνονται συνεχώς απευθείας στη φλεγμονώδη περιοχή στο πίσω μέρος του ματιού. Όταν το άτομο έχει ραγοειδίτιδα πριν από αυτή τη θεραπεία, μπορεί να συνταγογραφήσει οφθαλμικές σταγόνες που διαστέλλουν την κόρη για να μειώσουν τον πόνο σε σχέση με τα στεροειδή. Εάν το άτομο αναπτύξει χαμηλή οφθαλμική πίεση λόγω ραγοειδίτιδας, μπορεί να χρειαστούν οφθαλμικές σταγόνες για τη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Ο γιατρός αντιμετωπίζει επίσης τον ασθενή με μια γνωστή συστηματική πάθηση, η οποία θα μπορούσε να συμβάλει στην ραγοειδίτιδα. Ρωτήστε τον γιατρό σχετικά με τους φωτοχρωμικούς φακούς όταν ένα άτομο είναι ευαίσθητο στο φως από χρόνια ιρίτιδα ή ραγοειδίτιδα.

Η μεταμόσχευση μαλλιών είναι μια χειρουργική τεχνική που μετακινεί μεμονωμένα τριχοθυλάκια από ένα μέρος του σώματος που ονομάζεται «θέση δότη» σε φαλακρό ή φαλακρό μέρος του σώματος που είναι γνωστό ως «θέση δέκτη». Χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία της ανδρικής φαλάκρας.
Σε αυτή την πάθηση, μοσχεύματα που περιέχουν τριχοθυλάκια που είναι γενετικά ανθεκτικά στη φαλάκρα μεταμοσχεύονται στο φαλακρό τριχωτό της κεφαλής.

Δεδομένου ότι οι τρίχες αναπτύσσονται φυσικά σε θύλακες που περιέχουν ομάδες από 1 έως 4 τρίχες, οι πιο προηγμένες τεχνικές σήμερα μεταμοσχεύουν αυτές τις φυσικές «θυλακιώδεις μονάδες» 1-4 τριχών στις φυσικές τους ομάδες. Έτσι, η σύγχρονη μεταμόσχευση μαλλιών μπορεί να επιτύχει μια φυσική εμφάνιση μιμούμενη τα μαλλιά της φύσης για μαλλιά. Αυτή η διαδικασία μεταμόσχευσης μαλλιών ονομάζεται Μεταμόσχευση Θυλακικής Μονάδας (FUT).

Αρχή Μεταμόσχευσης Μαλλιών

Η αρχή πίσω από τη Μεταμόσχευση Μαλλιών πηγάζει από τη μονιμότητα ορισμένων μαλλιών. Ενώ ορισμένες τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής σας έχουν μια παροδική διάρκεια ζωής, άλλες τρίχες τείνουν να αντέχουν για μια ζωή. Διαπιστώθηκε ότι οι μόνιμες τρίχες μπορούσαν να μετακινηθούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος όπου μπορούν να συνεχίσουν να αναπτύσσονται και να συμπεριφέρονται σαν να ήταν ακόμα στην αρχική τους θέση. Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι μεταφυτεύοντας μαλλιά από το πίσω μέρος του κεφαλιού μας προς τα εμπρός, αυτή η τρίχα θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σαν να ήταν στην αρχική της θέση και δεν θα πέσει. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που το αποτέλεσμα μιας μεταμόσχευσης μαλλιών θεωρείται μόνιμο.

Οφέλη της διαδικασίας:

Επιφανειακές φλούδες

Χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της εμφάνισης αλλαγών χρωστικής στο δέρμα, ουλών ακμής, ήπιας βλάβης από τον ήλιο ή λεπτών ρυτίδων σε όλους τους τύπους δέρματος. Μπορούν να γίνουν στο πρόσωπο και σε άλλα μέρη του σώματος. Ένα επιφανειακό peeling μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την προετοιμασία του δέρματος για ένα βαθύτερο ξεφλούδισμα.

Μέτριες φλούδες

Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ήπιων έως μέτριων ρυτίδων, μακροχρόνιων βλαβών από τον ήλιο, αλλαγών χρωστικών και προκαρκινικών βλαβών του δέρματος (που συνήθως προκαλούνται από την έκθεση στον ήλιο). Τα μεσαία peeling χρησιμοποιούνται συχνότερα στο πρόσωπο.

Βαθιά πίλινγκ

Χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία σοβαρών ρυτίδων, μακροχρόνιων βλαβών από τον ήλιο, έντονων αλλαγών χρωστικών και βλαβών και αυξήσεων στο δέρμα. Γίνονται μόνο στο πρόσωπο. Το βαθύ peeling δεν γίνεται σε πιο σκούρες επιδερμίδες, γιατί λευκαίνει το δέρμα. Το χημικό peeling μερικές φορές γίνεται με δερμοαπόξεση ή λέιζερ για ένα πιο εντυπωσιακό συνολικό αποτέλεσμα.

Διαδικασία:

Μέθοδος Μεταμόσχευσης Strip Harvesting

Περιλαμβάνει την αφαίρεση μιας λωρίδας που περιέχει μια μεγάλη ομάδα ωοθυλακικών μονάδων από τη δότρια περιοχή. Αυτές οι ωοθυλακικές μονάδες διαχωρίζονται στη συνέχεια κάτω από ειδικά μικροσκόπια, με τρόπο που η πιθανή βλάβη να ελαχιστοποιείται πλήρως. Κάθε ωοθυλακική μονάδα περιέχει μία έως τέσσερις τερματικές τρίχες καθώς αναπτύσσονται φυσικά στο τριχωτό της κεφαλής κάθε ατόμου. Δημιουργούνται θέσεις υποδοχής, διασφαλίζοντας ότι όταν αυτές οι θέσεις θα γεμίσουν με τρίχες, θα δώσουν ένα φυσικό αποτέλεσμα με επαρκή κάλυψη.

Μέθοδος εξαγωγής ωοθυλακικής μονάδας

Περιλαμβάνει την αφαίρεση μιας ωοθυλακικής μονάδας τη φορά απευθείας από τη δότρια περιοχή. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση εξειδικευμένης διάτρησης διαμέτρου μικρότερης από 1 mm. Η κύρια διαφορά μεταξύ των μεθόδων μεταμόσχευσης μαλλιών Strip και FUE είναι ο τρόπος με τον οποίο συλλέγονται τα μαλλιά από τη δότρια περιοχή.

Τι είναι η μεταμόσχευση μυελού των οστών;

Η μεταμόσχευση μυελού των οστών στην Ινδία απαιτεί άρτια εκπαιδευμένους επαγγελματίες γιατρούς για να αντικαταστήσουν τον κατεστραμμένο ή ανθυγιεινό μυελό με έναν υγιή. Αυτή η διαδικασία μεταμόσχευσης ονομάζεται επίσης διαδικασία μεταμόσχευσης μυελού των οστών. Η μεταμόσχευση μυελού των οστών ονομάζεται επίσης μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων.

Ο μυελός των οστών είναι μαλακός και λιπώδης ιστός μέσα στα οστά. Ο μυελός των οστών παράγει κύτταρα του αίματος. Αυτά τα κύτταρα είναι:

• Τα ερυθρά αιμοσφαίρια μεταφέρουν οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά στο σώμα.
• Τα λευκά αιμοσφαίρια καταπολεμούν τη μόλυνση.
• Τα αιμοπετάλια ελέγχουν την αιμορραγία.

Γιατί οι ασθενείς χρειάζονται μεταμόσχευση μυελού των οστών;

Οι γιατροί μπορεί να συστήσουν μεταμόσχευση μυελού των οστών για πολλές χρόνιες λοιμώξεις, ασθένειες και για καρκίνους επίσης. Η σύσταση θεραπείας μεταμόσχευσης μυελού των οστών εξαρτάται από τις συνθήκες υγείας του ασθενούς. Επίσης, το ποσοστό επιτυχίας μεταμόσχευσης μυελού των οστών στην Ινδία ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή.

Ποιοι είναι οι τύποι μεταμοσχεύσεων βλαστοκυττάρων;

Η μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι κυρίως δύο τύπων.

1. Αυτόλογη μεταμόσχευση μυελού των οστών – Η αυτόλογη μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι ένας τύπος BMT στην οποία χρησιμοποιούνται τα βλαστοκύτταρα ενός ατόμου για τη μεταμόσχευση. Τα βλαστοκύτταρα αφαιρούνται από το σώμα ενός ατόμου πριν από χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, επειδή μια υψηλή δόση χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα κύτταρα του μυελού των οστών. Στη συνέχεια τα βλαστοκύτταρα αποθηκεύονται σε καταψύκτη. Μετά από χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, τα βλαστοκύτταρα επανατοποθετούνται στο σώμα του ασθενούς για τον σχηματισμό φυσιολογικών κυττάρων αίματος.
2. Αλλογενής μεταμόσχευση μυελού των οστών – Η αλλογενής μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι ένας τύπος μεταμόσχευσης μυελού των οστών που περιλαμβάνει τη χρήση βλαστοκυττάρων ενός δότη. Οι δότες πρέπει να ταιριάζουν στενά γενετικά για τη θεραπεία μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων. Συχνά, σχετική είναι η πιο συμβατή επιλογή επιλογής δότη. Γενετικές αντιστοιχίες μπορούν επίσης να βρεθούν από το μητρώο δοτών. Πραγματοποιούνται επίσης ειδικές εξετάσεις για να διαπιστωθεί το τέλειο ταίρι για τον δότη.

Ποια είναι η διαδικασία συλλογής βλαστοκυττάρων από τον Δότη;

• Συγκομιδή μυελού των οστών – Η οποία είναι μια μίνι χειρουργική επέμβαση, μία υπό γενική αναισθησία, κατά την οποία ο δότης θα κοιμάται και ο μυελός των οστών αφαιρείται από το πίσω μέρος των οστών του ισχίου. Η ποσότητα του μυελού των οστών που αφαιρείται εξαρτάται από το βάρος και από τον ασθενή που δέχεται.
• Λευκαφαίρεση – Πρώτον, μερικές βολές δίνονται στον δότη για να βοηθήσουν τα βλαστοκύτταρα να μετακινηθούν στην κυκλοφορία του αίματος. Χρησιμοποιώντας μια μηχανή διαχωρισμού μέρος των λευκών αιμοσφαιρίων που περιέχει βλαστοκύτταρα διαχωρίζονται και αφαιρούνται για να δοθούν αργότερα στον αποδέκτη. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια επιστρέφονται στον δότη.

Ποια είναι η διαδικασία για τη μεταμόσχευση μυελού των οστών;

1. Κλιματισμός
2. Έγχυση βλαστοκυττάρων
3. Ουδετεροπενική φάση
4. Φάση εμφύτευσης
5. Φάση μετά την εμφύτευση

1. Κλιματισμός
Η περίοδος προετοιμασίας διαρκεί 7-10 ημέρες
Ο σκοπός είναι (με χορήγηση χημειοθεραπείας ή/και ακτινοθεραπείας).

• Για την εξάλειψη της κακοήθειας
• Για την παροχή ανοσοκαταστολής για την πρόληψη της απόρριψης νέων βλαστοκυττάρων
• Δημιουργήστε χώρο για νέα κελιά

2. Επεξεργασία και έγχυση βλαστοκυττάρων

• Έγχυση – 20 λεπτά έως μία ώρα, ποικίλλει ανάλογα με τον όγκο που εγχύεται
• Το βλαστοκύτταρο μπορεί να υποβληθεί σε επεξεργασία πριν από την έγχυση, εάν ενδείκνυται
• Η εξάντληση των Τ-κυττάρων μπορεί να πραγματοποιηθεί για τη μείωση της GVHD
• Έγχυση μέσω ενός CVL, σαν μετάγγιση αίματος

Η αναφυλαξία, η υπερφόρτωση όγκου και η (σπάνια) παροδική GVHD είναι οι κύριες πιθανές επιπλοκές που εμπλέκονται.

Τα προϊόντα βλαστοκυττάρων που έχουν κρυοσυντηρηθεί περιέχουν διμεθυλοσουλφοξείδιο ως συντηρητικό και δυνητικά μπορεί να προκαλέσουν νεφρική ανεπάρκεια, εκτός από τη δυσάρεστη οσμή και γεύση.

3. Ουδετεροπενική φάση

Κατά τη διάρκεια της περιόδου (2-4 εβδομάδες), ο ασθενής ουσιαστικά δεν έχει αποτελεσματικό ανοσοποιητικό σύστημα Η θεραπεία είναι κακή και ο ασθενής είναι πολύ επιρρεπής σε λοίμωξη Η υποστηρικτική φροντίδα και η εμπειρική αντιβιοτική θεραπεία είναι οι βασικοί πυλώνες της επιτυχούς διέλευσης από αυτή τη φάση.

4. Φάση εμφύτευσης

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (αρκετές εβδομάδες), η διαδικασία επούλωσης ξεκινά με την υποχώρηση των βλεννογόνων και οι βλάβες που απαιτούνται, επιπλέον ο πυρετός αρχίζει να υποχωρεί και η μόλυνση συχνά αρχίζει να εξαφανίζεται. Οι μεγαλύτερες προκλήσεις αυτή τη στιγμή είναι η διαχείριση της GVHD και η πρόληψη ιογενών λοιμώξεων (ειδικά CMV)

5. Μετά – Μεταμοσχεύσιμη φάση

Αυτή η περίοδος διαρκεί από μήνες σε χρόνο, χαρακτηριστικό αυτής της φάσης περιλαμβάνει τη σταδιακή ανάπτυξη της ανοχής που απογαλακτίζεται από τη διαχείριση της ανοσοκαταστολής της χρόνιας GVHD και την τεκμηρίωση της ανοσολογικής ανασύστασης.

Ποια είναι τα Βήματα της Θεραπείας Μεταμόσχευσης Βλαστοκυττάρων;

Πριν από τη Διαδικασία

Πριν ξεκινήσει η θεραπεία, ο ασθενής θα χρειαστεί να υποβληθεί σε κάποια κλινική και φυσική έρευνα για να προχωρήσει με περαιτέρω σχέδια θεραπείας. Σωληνάρια κεντρικών φλεβικών καθετήρων (1 ή 2) που εισάγονται στην κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή του λαιμού ή του βραχίονα. Αυτοί οι σωλήνες παρέχουν θεραπεία, υγρά και θρεπτικά συστατικά εάν χρειάζεται. Χρησιμοποιείται επίσης για την εξαγωγή αίματος. Ο ασθενής μπορεί να μιλήσει με έναν γιατρό ή έναν πάροχο για παροχή συμβουλών εάν χρειάζεται, κάτι που θα βοηθήσει στην προετοιμασία για τη θεραπεία μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών.

Ο ασθενής θα πρέπει να σχεδιάσει τη διαδικασία και να χειριστεί τις εργασίες που απαιτούνται μετά τη μεταμόσχευση:

• Κανονίστε ιατρική άδεια από την εργασία γραφείου
• Συμπληρώστε μια οδηγία εκ των προτέρων φροντίδας
• Φροντίστε κάποιες από τις οικονομικές καταστάσεις
• Κανονίστε τη φροντίδα του εαυτού σας.
• Κανονίστε κάποιον να σας βοηθήσει με τις δουλειές του σπιτιού
• Επιβεβαίωση της ασφαλιστικής κάλυψης υγείας
• Πληρωμές λογαριασμών
• Κανονίστε κάποιον για τη φροντίδα των παιδιών σας.
• Βρείτε ένα σπίτι ή ένα σπίτι κοντά στο νοσοκομείο, εάν χρειάζεται.

Μετά τη Διαδικασία

Η διαδικασία μεταμόσχευσης μυελού των οστών γίνεται σε ασθενείς ή σε νοσοκομεία ή ιατρικά κέντρα που είναι εξειδικευμένα στη BMT. Για την αποφυγή κάθε είδους μόλυνσης, ο ασθενής θα βρίσκεται στο νοσοκομείο για θεραπεία. Η παραμονή στο νοσοκομείο εξαρτάται από το εάν ο ασθενής αντιμετωπίσει ξαφνικά επιπλοκές υγείας που σχετίζονται με μεταμόσχευση μυελού των οστών, τύπο μεταμόσχευσης.

Όταν ένας ασθενής βρίσκεται στο νοσοκομείο:

• Η ομάδα του γιατρού θα παρακολουθεί τακτικά την εξέταση αίματος και τα ζωτικά σημεία του ασθενούς.
• Θα λάβετε προληπτικά φάρμακα για την πρόληψη της GVHD, για τη θεραπεία ή την πρόληψη λοιμώξεων. που περιλαμβάνει αντιβιοτικά, αντιμυκητιακά και αντιιικά φάρμακα.
• Θα χρειαστεί μετάγγιση αίματος ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου.
• Όλα τα τρόφιμα διατροφής θα τροφοδοτούνται μέσω IV.
• Πριν από την έξοδο βεβαιωθείτε για όλες τις οδηγίες και τη φροντίδα που πρέπει να ακολουθήσετε μετά την έξοδο.

Ποιος είναι ο πιθανός κίνδυνος όταν τα βλαστοκύτταρα προέρχονται από δότες;

Εάν λάβετε μόσχευμα που χρησιμοποιεί βλαστοκύτταρα από δότη (αλλογενή μεταμόσχευση), μπορεί να διατρέχετε κίνδυνο να αναπτύξετε νόσο μοσχεύματος έναντι ξενιστή (GVHD). Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται όταν τα βλαστοκύτταρα δωρητών που αποτελούν το νέο σας ανοσοποιητικό σύστημα βλέπουν τους ιστούς και τα όργανα του σώματός σας ως κάτι ξένο και τους επιτίθενται.

Το GVHD μπορεί να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή μετά τη μεταμόσχευση. Πολλοί άνθρωποι που κάνουν αλλογενή μεταμόσχευση παθαίνουν GVHD κάποια στιγμή. Ο κίνδυνος GVHD είναι λίγο μεγαλύτερος εάν τα βλαστοκύτταρα προέρχονται από άσχετο δότη, αλλά μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών από δότη.

Υπάρχουν δύο είδη GVHD: οξεία και χρόνια. Η οξεία GVHD συμβαίνει συνήθως νωρίτερα, κατά τους πρώτους μήνες μετά τη μεταμόσχευση. Επηρεάζει συνήθως το δέρμα, το πεπτικό σύστημα ή το συκώτι σας. Η χρόνια GVHD αναπτύσσεται συνήθως αργότερα και μπορεί να επηρεάσει πολλά όργανα.

Τι μπορείτε να περιμένετε από τη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων;

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μεταμόσχευσης μυελού των οστών σας –

Την ημέρα της μεταμόσχευσης, τα βλαστοκύτταρα εγχέονται στο σώμα μέσω της κεντρικής σας γραμμής. Η έγχυση είναι ανώδυνη. Θα είστε ξύπνιοι κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μετά τη μεταμόσχευση νέα βλαστοκύτταρα εισέρχονται στο σώμα, ταξιδεύουν μέσω του αίματος στον μυελό των οστών σας. Τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται και αρχίζουν να παράγουν νέα και υγιή αιμοσφαίρια. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται εμφύτευση. Χρειάζονται μερικές εβδομάδες πριν ο αριθμός των κυττάρων του αίματος στο σώμα σας αρχίσει να επανέρχεται στο φυσιολογικό. Θα είναι μεγαλύτερες περίοδοι για ορισμένους ασθενείς.

Μετά τη διαδικασία μεταμόσχευσης –

Γίνονται κάποιες εξετάσεις για την παρακολούθηση της κατάστασης. Οι γιατροί μπορεί να συστήσουν ορισμένα φάρμακα για τη διαχείριση επιπλοκών, όπως η ναυτία και η διάρροια.

Μετά από μεταμόσχευση μυελού των οστών, θα χρειαστεί να παραμείνετε υπό στενή ιατρική φροντίδα. Οποιεσδήποτε λοιμώξεις ή επιπλοκές, μπορεί να χρειαστεί να μείνετε στο νοσοκομείο για αρκετές ημέρες. Ανάλογα με τον τύπο της μεταμόσχευσης και τον κίνδυνο επιπλοκών, θα χρειαστεί να παραμείνετε κοντά στο νοσοκομείο για αρκετές εβδομάδες έως μήνες για να επιτρέψετε τη στενή παρακολούθηση.

Μπορεί επίσης να χρειαστείτε περιοδικές μεταγγίσεις ερυθρών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων έως ότου ο μυελός των οστών σας αρχίσει να παράγει αρκετά από αυτά τα κύτταρα από μόνος του.

Πρέπει να παίρνω φάρμακα μετά τη Μεταμόσχευση Μυελού των Οστών;

Εάν η μεταμόσχευση μυελού των οστών σας χρησιμοποιεί βλαστοκύτταρα από δότη (αλλογενή μεταμόσχευση), οι γιατροί σας μπορεί να σας συνταγογραφήσουν φάρμακα για την πρόληψη της νόσου μοσχεύματος έναντι του ξενιστή και τη μείωση της αντίδρασης του ανοσοποιητικού σας συστήματος (ανοσοκατασταλτικά φάρμακα).

Μετά τη μεταμόσχευση, χρειάζεται χρόνος για να ανακάμψει το ανοσοποιητικό σας σύστημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μπορεί να σας χορηγηθούν φάρμακα για την πρόληψη λοιμώξεων.

Τι είδους παράγοντες Τρόπου Ζωής και διατροφής είναι σημαντικοί μετά τη Διαδικασία Μεταμόσχευσης Βλαστοκυττάρων;

Μετά τη θεραπεία μεταμόσχευσης μυελού των οστών ή BMT, ορισμένοι παράγοντες διατροφής πρέπει να αλλάξουν. Θα χρειαστεί να προσθέσετε μια υγιεινή διατροφή και διατροφή για να καλύψετε τις ανάγκες. Ο διαιτολόγος μπορεί επίσης να σας δώσει προτάσεις τροφίμων για τον έλεγχο των παρενεργειών της χημειοθεραπείας και της ακτινοβολίας, όπως η ναυτία.

Μερικές από τις συστάσεις για φαγητό μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Αποφύγετε ή περιορίστε την κατανάλωση αλκοόλ
• Περιορίζει την πρόσληψη αλατιού.
• Τρώτε ποικιλία τροφών πλούσιες σε πρωτεΐνες, συμπεριλαμβανομένων λαχανικών, φρούτων, κρεάτων, ψαριών, υγιεινής νηστείας, ελαιόλαδου.
  ● Αποφύγετε το γκρέιπφρουτ λόγω της επίδρασής τους σε μια ομάδα ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων
• Αποφύγετε το κάπνισμα
• Ποια είναι τα αποτελέσματα της θεραπείας μεταμόσχευσης μυελού των οστών;

Η θεραπεία μεταμόσχευσης μυελού των οστών ή BMT θεραπεύει ορισμένες ασθένειες και θέτει άλλες σε ύφεση.

Οι στόχοι της θεραπείας μεταμόσχευσης μυελού των οστών εξαρτώνται από μεμονωμένες καταστάσεις. Βελτιώνει την ποιότητα ζωής.
Μερικοί άνθρωποι ολοκληρώνουν μεταμόσχευση μυελού των οστών κάποιοι ολοκληρώνουν μεταμόσχευση μυελού των οστών με λίγες παρενέργειες και επιπλοκές. Άλλοι αντιμετωπίζουν πολλά προκλητικά προβλήματα, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Η σοβαρότητα των παρενεργειών και η επιτυχία της μεταμόσχευσης διαφέρουν από άτομο σε άτομο και μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο να προβλεφθεί πριν από τη μεταμόσχευση.

Μπορεί να είναι αποθαρρυντικό εάν προκύψουν σημαντικές προκλήσεις κατά τη διαδικασία μεταμόσχευσης. Ωστόσο, μερικές φορές είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι υπάρχουν πολλοί επιζώντες που βίωσαν επίσης μερικές πολύ δύσκολες μέρες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μεταμόσχευσης, αλλά τελικά είχαν επιτυχείς μεταμοσχεύσεις και επέστρεψαν στις κανονικές τους δραστηριότητες με καλή ποιότητα ζωής.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) είναι μια διαδικασία με την οποία ένα ωάριο γονιμοποιείται από σπέρμα έξω από το σώμα.

Η διαδικασία περιλαμβάνει την παρακολούθηση της διαδικασίας της ωορρηξίας μιας γυναίκας, την αφαίρεση ωαρίου ή ωαρίων (ωάριο ή ωάρια) από τις ωοθήκες της γυναίκας και αφήνοντας το σπέρμα να τις γονιμοποιήσει σε ένα υγρό μέσο σε ένα εργαστήριο και στη συνέχεια να το μεταφέρει στη μήτρα της ασθενούς με σκοπό τη δημιουργία επιτυχούς εγκυμοσύνη.

Η πρώτη επιτυχής γέννηση ενός «μωρού σε δοκιμαστικό σωλήνα», της Louise Brown, συνέβη το 1978. Η Louise Brown γεννήθηκε ως αποτέλεσμα εξωσωματικής γονιμοποίησης φυσικού κύκλου. Ο Robert G. Edwards, ο φυσιολόγος που ανέπτυξε τη θεραπεία, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 2010.

Γιατί χρειάζεται εξωσωματική γονιμοποίηση;

Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) είναι μία από τις πολλές διαθέσιμες τεχνικές για να βοηθήσει ζευγάρια με προβλήματα γονιμότητας να αποκτήσουν μωρό.

Αυτά τα προβλήματα γονιμότητας περιλαμβάνουν:

1. Ενδομητρίωση
2. Χαμηλός αριθμός σπερματοζωαρίων
3. Προβλήματα με τη μήτρα ή τις σάλπιγγες
4. Προβλήματα με την ωορρηξία
5. Προβλήματα αντισωμάτων που βλάπτουν το σπέρμα ή τα ωάρια
6. Η αδυναμία του σπέρματος να διεισδύσει ή να επιβιώσει στην τραχηλική βλέννα
7. Ένα ανεξήγητο πρόβλημα γονιμότητας

Ποιος μπορεί να κάνει εξωσωματική γονιμοποίηση;

Στις γυναίκες κάτω των 40 ετών θα πρέπει να προσφερθούν τρεις κύκλοι θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης στο NHS εάν:

1. Προσπαθείτε να μείνετε έγκυος μέσω τακτικής σεξουαλικής επαφής χωρίς προστασία εδώ και δύο χρόνια
2. Προσπαθείτε να μείνετε έγκυος μέσω τακτικής σεξουαλικής επαφής χωρίς προστασία για συνολικά δύο χρόνια
3. Δεν έχετε καταφέρει να μείνετε έγκυος μετά από 12 κύκλους τεχνητής γονιμοποίησης
4. Δεν είχατε ποτέ θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης πριν
5. Δεν εμφανίζετε ενδείξεις χαμηλού ωοθηκικού αποθέματος (αυτό συμβαίνει όταν τα ωάρια στην ωοθήκη είναι εξασθενημένα ή χαμηλά σε αριθμό)

Πώς γίνεται η εξωσωματική γονιμοποίηση

Βήμα πρώτο:

Καταστολή του φυσικού μηνιαίου κύκλου:

Σας δίνεται ένα φάρμακο που θα καταστείλει τον φυσικό σας εμμηνορροϊκό κύκλο. Αυτό χορηγείται είτε ως καθημερινή ένεση (την οποία θα διδαχθείτε να κάνετε μόνοι σας) είτε ως ρινικό σπρέι. Συνεχίζετε αυτό για περίπου δύο εβδομάδες.

Βήμα δυο:

Ενίσχυση της προσφοράς αυγών

Μόλις κατασταλεί ο φυσικός σας κύκλος, παίρνετε μια ορμόνη γονιμότητας που ονομάζεται FSH (θυλακιοτρόπος ορμόνη). Αυτές οι ορμόνες γονιμότητας είναι γνωστές ως Γοναδοτροφίνες. Αυτή είναι μια άλλη καθημερινή ένεση που κάνετε στον εαυτό σας, συνήθως για περίπου 12 ημέρες, αλλά μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ανταπόκρισή σας.

Βήμα τρίτο:

Έλεγχος προόδου

Η κλινική θα σας παρακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής. Θα κάνετε κολπικό υπερηχογράφημα για την παρακολούθηση των ωοθηκών σας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εξετάσεις αίματος. Περίπου 34-36 ώρες πριν από τη συλλογή των ωαρίων σας, θα κάνετε μια τελική ένεση ορμόνης που βοηθά τα ωάρια σας να ωριμάσουν.

Βήμα τέταρτο:

Συλλογή των αυγών

Για τη συλλογή των ωαρίων, θα σας ναρκώσουν και τα ωάρια σας θα συλλεχθούν υπό την καθοδήγηση υπερήχων. Αυτό περιλαμβάνει μια βελόνα που εισάγεται μέσω του κόλπου και σε κάθε ωοθήκη. Στη συνέχεια, τα αυγά συλλέγονται μέσω της βελόνας.

Βήμα πέμπτο:

Γονιμοποίηση των ωαρίων

Τα ωάρια που έχουν συλλεχθεί αναμιγνύονται με το σπέρμα του συντρόφου σας ή του δότη στο εργαστήριο. Μετά από 16-20 ώρες ελέγχονται για να διαπιστωθεί εάν έχουν γονιμοποιηθεί.

Τα κύτταρα που έχουν γονιμοποιηθεί (έμβρυα) συνεχίζουν να αναπτύσσονται στο εργαστήριο για μία έως πέντε ημέρες πριν μεταφερθούν στη μήτρα. Το καλύτερο ένα ή δύο έμβρυα θα επιλεγούν για μεταφορά.

Μετά τη συλλογή ωαρίων, θα σας χορηγηθούν φάρμακα, είτε προγεστερόνη είτε hCG (χοριακή γοναδοτροπίνη), που θα βοηθήσουν στην προετοιμασία της επένδυσης της μήτρας για την υποδοχή του εμβρύου. Αυτό χορηγείται είτε ως πεσσός (που τοποθετείται μέσα στον κόλπο) είτε ως ένεση.

Βήμα έκτο:

Εμβρυομεταφορά

Οι γυναίκες κάτω των 37 ετών στον πρώτο τους κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης πρέπει να κάνουν μόνο μία εμβρυομεταφορά. Στον δεύτερο κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης θα πρέπει να κάνουν μία μόνο εμβρυομεταφορά εάν είναι διαθέσιμα ένα ή περισσότερα έμβρυα κορυφαίας ποιότητας. Στον τρίτο κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης δεν πρέπει να μεταφερθούν περισσότερα από δύο έμβρυα.

Γυναίκες ηλικίας 37–39 ετών στον πρώτο και δεύτερο πλήρη κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης θα πρέπει επίσης να έχουν μονή εμβρυομεταφορά όχι περισσότερα από δύο έμβρυα.

Για γυναίκες ηλικίας 40-42 ετών, μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο διπλής εμβρυομεταφοράς.

Όλες οι αντικαταστάσεις πολλαπλών εμβρύων ενέχουν τον κίνδυνο πολύδυμης εγκυμοσύνης και γέννησης.

Η αρθροσκόπηση είναι μια χειρουργική τεχνική όπου ο ορθοπεδικός χειρουργός κάνει μια μικρή τομή στο γόνατό σας και εισάγει μια μικροσκοπική κάμερα που ονομάζεται αρθροσκόπιο. Ενώ η τοποθετημένη κάμερα επιτρέπει την εσωτερική προβολή σε μια οθόνη, ο χειρουργός θα μπορούσε να διορθώσει το είδος του προβλήματος στο γόνατο. Λαμβάνοντας υπόψη τη φύση του προβλήματος, θα μπορούσαν να εισαχθούν μικρά εργαλεία και να διορθώσουν το πρόβλημα του γόνατος που είναι γνωστό ότι είναι αρθροσκόπηση γόνατος.

Οποιοσδήποτε τύπος ασθένειας διαγιγνώσκεται πρώτα με το ιστορικό μιας ιατρικής κατάστασης του ασθενούς και τη φυσική εξέταση. Οι ακτινογραφίες, οι μαγνητικές τομογραφίες και οι αξονικές τομογραφίες είναι επίσης πιο απαραίτητες. Ωστόσο, η τελική διάγνωση γίνεται μόνο με αρθροσκόπιο κατά τη διαδικασία της αρθροσκόπησης. Μια ελάχιστα επεμβατική ορθοπεδική χειρουργική, η αρθροσκόπηση έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο οίδημα από τις ανοιχτές τεχνικές. Ο κίνδυνος επιπλοκών, πόνου και χρόνου ανάρρωσης μειώνεται σε αυτόν τον τύπο τεχνικής. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι αθλητές για τους οποίους ορισμένοι τραυματισμοί σήμαιναν το τέλος της καριέρας τους κάποια στιγμή μπορούν τώρα να απευθυνθούν στην αρθροσκόπηση γόνατος και να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες.

Η αρθροσκόπηση βοηθά τόσο στη διάγνωση ενός προβλήματος όσο και στη θεραπεία του. Εκτός από γενικούς διαγνωστικούς σκοπούς, συνιστάται καλύτερα για τη θεραπεία των ακόλουθων προβλημάτων στο γόνατο:

• Κάταγμα στα οστά του γόνατος
• Πλύσιμο μολυσμένων γονάτων
• Διαταραχές επιγονατίδας
• Αφαίρεση χαλαρών σωμάτων μέσα στο γόνατο όπως σπασμένο χόνδρο ή οστό
• Ανακατασκευή πρόσθιου χιαστού ή οπίσθιου χιαστού συνδέσμου
• Αφαίρεση κύστεων
• Σκισμένος μηνίσκος

Η προετοιμασία για την αρθροσκόπηση περιλαμβάνει την αποχή από τη χρήση ορισμένων φαρμάκων για ημέρες πριν από το χειρουργείο. Ο γιατρός θα σας αναγνωρίσει με τα ονόματα των φαρμάκων. Ένα άλλο σημαντικό μέτρο που πρέπει να έχετε κατά νου είναι να σταματήσετε να τρώτε ή να πίνετε για έξι έως δώδεκα ώρες πριν από την επέμβαση.

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, ο γιατρός συνήθως σας δίνει ένα αναισθητικό πριν ξεκινήσει τη διαδικασία. Ο τύπος του αναισθητικού που χορηγείται ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή. Η διαδικασία ξεκινά με μια μικρή τομή στο γόνατό σας. Στη συνέχεια, το γόνατο αντλείται και επεκτείνεται με τη βοήθεια αλατούχου νερού ή αποστειρωμένου αλμυρού νερού. Η επέκταση βοηθά στη σαφή απεικόνιση των εσωτερικών περιοχών της άρθρωσης. Το αρθροσκόπιο της κάμερας πρέπει να προσαρτάται και οι εικόνες που παράγονται από την κάμερα αναλύονται στην οθόνη που διατηρείται στο χειρουργείο. Μόλις διορθωθεί το πρόβλημα, ο γιατρός μπορεί να εισάγει μικροσκοπικά εργαλεία για να διορθώσει το πρόβλημα. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, το αλατούχο νερό αποστραγγίζεται από την άρθρωση και τα κοψίματα ράβονται και καλύπτονται.

Η επέμβαση γίνεται κυρίως σε λιγότερο από μία ώρα. Ο ασθενής μπορούσε να πάει σπίτι την ίδια μέρα. Η χρήση παγοκύστης στο χειρουργείο στο γόνατο θα βοηθήσει στη μείωση του οιδήματος και του πόνου. Το ντύσιμο θα συνιστούσε επίσης ο γιατρός. Μετά από λίγες ημέρες από το χειρουργείο, ο ασθενής πρέπει να επισκεφθεί ξανά τον γιατρό για ένα ραντεβού παρακολούθησης. Λίγα προγράμματα άσκησης θα σας δοθούν οδηγίες για να ανακτήσετε τη δύναμη στους μύες. Κατά καιρούς, μπορεί να σας συστήσουν έναν φυσιοθεραπευτή μέχρι το γόνατό σας να μπορέσει να λειτουργήσει σωστά.